دربه کاربردن کلمۀ محروم
بسم الله الرحمن الرحیم
.....ممکن؛امکان استعدادی دارد وبه هرکسی،به اندازۀ استعدادش وزحمتی که می کشدوخودراآماده می کندمی دهند،بعضی اوقات برخی ازمااظهارمی کنیم که:«من محروم گشتم،فلانی محروم شده».این گونه سخن گفتن،آیادرست است یانه ؟نخیر،مطلب درستی نیست؛کسی محروم نیست.مامحروم شدیم.جملۀاست که محتوا ندارد.هرکسی به اندازۀاستعدادش وبه اندازۀ کشش ومنش خودوقابلیت وجهش وبینش خودفیض میبرد.هیچ کس محروم نیست.دست کسی رانبستند.
برضیافت خانۀ فیض نوالت منع نیست درگشاده است وصلادرداده خان انداخته
درقر آن آمده:«لایَمَسُّهُ إِلَّاالمُطَهَّرُونَ سورۀواقعه آیۀهفتادونه»آن کسی که درظاهروباطن طهارت داردوبااسمای الهی،همراهی نموده،ظاهروباطن راصفاداده است،ازفیض الهی استفاده می کند.
(انّ لله تسعة وتسعین خلقا من تخلق بواحدمنهادخل الجنة،کلمه علیادرتوقیفیت اسماء.باب پنج؛نکته صدوسی ودوهزارویک نکته،خدا را نودونه خُلق است.کسی که متخلق به یکی ازآنهاگردد،داخل بهشت شود.)بنده تنبلی کردم وخودرامتخلق به اخلاق الهی نکردم؛حال که می بینم شماخودراساخته وپرداخته اید،حسادت می کنم ،می سوزم ومی گدازم ومی گویم من محروم شده ام.چه تلاشی کرده اید؟چه قدمی برداشته ایدکه به شما نداده اند؟اصلاًحِرمان راه ندارد.محروم شدم معناندارد.تنبلی است که اسمش راحرمان گذاشته ایم.آنچه هست ازخودشماست.جوانی رابه هرزه گویی وهرزه شنوایی ازبین بردیدوفرصت راازدست دادید!به جای اینکه خودراسرزنش کنید،گناهتان راگردن چرخ وفلک می اندازید.
«وَأَن لَیسَ لِلإِنسانِ إِلّاماسَعی،سورۀنجم آیۀ سی ونه»پس حرمان درنظام هستی راه ندارد.«فلنی محروم شد»گفتاری است که بدون توجّه به زبان جاری می کنیم.جناب شیخ مقاله ای دارد که درآن جا می فرماید:بیاییم مردحساب شویم.کارعالم باحساب است،وباحساب است که انسان به جایی می رسد.هرمه ازمرگ می ترسد،درواقع ازخودش می ترسد.چون تخمی مه درمزرعه وجودش کاشته است،همان رشدمی کند.صفات یدرادروجودش پرورش داده،حال می ترسد(گندم از گندم برویدجوزجو)می ترسد؛چون می داندکارروی حساب است.کسی که جوکاشته،گندم برداشت نمی کند.حضرت علی-علیه السلام-می فرماید:(والله لابن ابی طالب انس بالموت من الطفل بثدی امه،علی به مرگ مأنوس تراست ازطفل به پستان مادر) والسلام
مــــــــشکات ولایت http://www.meshkatehvelayat.com
نظرات شما عزیزان: